İnsan yok. At var, inek var. Bir de bok var. Şelaleye kadar böyle yol. Bir de boklu sudan ve sivriden nem kapmamak için yanımda su filtresi var. "Ata yurduuuum" diye milliyetçilik duygularına bürünüp dereye eğilerek içmiyorum yani. O duyguları anlamak için kitap var.
Belki diğer turcular gibi yanımda saç kurutma makinesi taşımıyorum ama alabalık sevdasına olta takımımı yanımda getirdim. Şelale yakınlarında nehir iki koldan besleniyor. Dolayısıyla su oldukça güçlü. Biraz balık denedim. Benim haricimde birkaç kişi daha avlanıyordu. Balık yok. Yine de zamanı yavaşlatma çabalarımın faydasını gördüm. Böyle durumlarda normal yaşamdaki dertler uçup gidiyor.
Tüm gün dilime dolandı şu türkü. Özellikle Brenna MacCrimmon yorumu muazzamdır.
Çaya iner gezerim
Çayda balık izleri
Balık da değil efkârım sancak saçlı Saniye'm
Beyhude gözleri..
Neyse ne diyorduk. 1700 metrelere geldik. Şelaleye tırmandık. İnsanlarla tanıştık. Rus bir hanımefendi beni çocuğuyla İngilizce konuşturdu. Antalya'ya tatile gelmişler zamanında. Sevinsin diye şaşırmış gibi yaptım :) İngiliz bir aileyle sohbet ettik. Kız tarafının düğününü kutlarken, erkek tarafına geçmiş olsun dileklerimizi ilettik. Şamanizmden kalan çaput bağlama ritüelinin Orta Asya'dan bize geldiğine yerinde şahit olduk. Yolunmuş köpek sevdik.
"Hamdım, piştim, düştüm" demiş Mevlana
Gucci Reyiz'in ücret-i mukabilinde yemek davetine icazet etmiş olsa idim belki de olay farklı cereyan edecekti. Velhasıl yoldayken "Aha sıçtık" derken bile gülünüz & geçiniz. Oluyor öyle.
Güzel bir kamp alanı bulmak umuduyla son ana kadar devam ettim. Ödülü de aldım. Haddinden fazla huzur ve doğa içeren fotoğraflarla sizi başbaşa bırakıyorum.
I share my bikepacking tour in the 2019 summer. I had ridden around of Tien Shan mountains in Central Asia. If I compare the tour with my other tours, obviously I can say it was a peak for me mean nature. All stories about the tour on this page and the @guneye_giderken Instagram account. Enjoy!
