Yenilenip yola devam. İyice dinlendikten sonra aile fertleri ile vedalaşıp bozkırdan ayrılıyorum. Artık hedef Koçkor. Keyfim gayet yerinde Tırmanmak yok. 1800 metrelere kadar ineceğiz. Sağ tarafımdaki Karakol Nehri ilk 20 km boyunca bana eşlik edecek. Suyun güzelliğine, rengine bakmaktan kendimi alamıyorum. Su akar yolunu bulur diye bir söz vardır. Önünü kesmediğimiz sürece de bulacaktır. Umarım.
Bu bölümde konseptin biraz dışına çıkıp dünyanın ne kadar küçük olduğundan bahsedeceğiz. Roberto @tras_mis_pasos_ ile Döng-Alysh Köyü yakınlarında karşılaştık. Yol üzerinde yemek yiyebileceği bir yurt sorduğunda kaldığım bozüyden bahsettim. Sonradan öğrendim ki oraya gidip bir şeyler atıştırmış. Ayrıca yolun devamında bahsettiğim üzere Kegeti Geçidi var. Geçidi iki kez çıkmak zorunda kalmış. İlk parti bisiklet, sonrasında çantalar. Düşününce bile fenalık geçirmeye yetiyor. Ben inerken çok zorlandım, çıkmak ayrı bir dert. Anlattığım bu olayların hepsi 2019 yazında gerçekleşti bitti. Tur sonrası ben Türkiye'ye döndüm, o ise bisikletle yola devam etti. Birkaç ay önce Türkiye'de olduğunu, Antalya'ya doğru hareket edeceğini yazdı. Ben de kapımın açık olduğunu söyledim. 3-4 gün misafir ettim. Yedik, içtik, yolladım. En son bildiğim kadarı ile Fethiye taraflarında idi. Zaten bu ülkeye gelen kolay kolay ayrılamıyor. Dünya normale dönerse Malaga'ya iade-i ziyaret yaparız artık.
We met with Roberto at Djong-Alysh Village of Naryn Region in 2019. He was going to Kegety Pass. Two times he has climbed to summit of mountain. Because his touring bags were heavy. A message came to my phone few months before. "Hey Altan, I'm coming to Antalya". He wrote in Konya. We drank a lot of beer. If everything is change to be fine in the world, maybe I visit to Malaga/Spain. Cheers!
Otların arasından heyecanla çıktı geldi. Eşeği ve kıyafeti ile romandan fırlamış gibi olan bu arkadaşı yan karakter olarak istediğiniz kitaba dahil edebilirsiniz.
Yola devam ederken yavaştan Döng-Alysh Köyü'nün girişine yaklaştım ve mezarlığın önündeyim. Bu ülkedeki tüm mezarlıkların mistik bir havası olduğu kesin. Çoğu toprak, kerpiç, taş ve kiremit. Kırgızistan genelinde çok az mermer mezar var. Ayrıca mezar tasarımının bir standartı yok. İstediğin ölçüde yapıp içine yatıyorsun ya da dünyadaki sevenlerinin yaratıcılığına bırakıyorsun. Mezarlar toz toprak olmasına rağmen ölen kişinin lazer kesim fotoğrafı sıklıkla mezar taşında yer alıyor. Gösteriş meraklısı bir ülke olarak biz bu olayı henüz nasıl keşfetmedik merak ediyorum. Serinin ilerki gönderilerinde Balıkçı tarafına giderken mezarlardan örnekler göreceksiniz. Çünkü sırf fotoğraf çekmek için molayı mezarlığın önünde verdim. Bugün de mezar övdük. Hadi bakalim okuyup üfleyin.
Tur öncesi aç kalmamak için formülü yazıyorum. Her şeyi satan bir marketten (en mantıklısı Metro) muhtelif çeşitlerde enerji bar alınır. Çünkü dayanıklı, doyurucu ve besin ihtiyacını karşılayacak atıştırmalıklar bunlar. Sonrasında çok fazla geldiği düşünülerek yarısından fazlası yol boyunca çorçocuğa dağıtılır. Midemde çölleri aşacak deve gibi su depoladığım için yiyecek yer kalmıyor. O nedenle uzun mesafe sürerken yemekle çok aramın olduğunu söyleyemem. Normal yaşantımın tam tersi. Maalesef aşırı sıvı tüketiyorum.
Nihayet benim için medeniyet ile eşdeğer sayılabilecek bir köye giriş yaptım. 6 gün sonra ilk kez gördüğüm ve boğazı delecek cinsten asitli bir şeyler alma niyetiyle girdiğim bakkalda dolaptaki bira gözüme çarpınca mutluluk gözyaşlarıma engel olamadım. Neden? Çünkü dediğim gibi gözüme bira çarptı (Takipten çıkarmak için fırsat niteliğinde bir espri). Evet bira. Gözünü sevdiğimin ülkesinde restorana oturup bu kimselere zararı olmayan sevimli içkiyi isterseniz genelde litrelik geliyor. Ünlü düşünür Ozan Tufan'ın da dediği gibi "Böyle bir şey olabilir mi? Böyle bir şey olamaz."
Güneş tepedeyken bir saate yakın ağaç altında dinlenirken bir yandan da çocukların hakedişlerini dağıttım. Sonra dayı geldi. Beden ruhtan ayrılmış kadar içmiş. Valla ne konuştun derseniz tokalaştık, bayramlaştık, gerisi iptal. İlk başlarda kelime yakalamaya çalışsam da hiçbir şey anlamadım. 15 dakika sonra da geldiği yöne gönderdim, mataradaki suyu kafama döküp yola devam ettim. Bu arada Kurban Bayramı 2 gün Kırgızistan'da. Ülkeye göre bayram süresi değişiyor(muş).
En arkadakini sırf kompozisyonu bozduğu için kadraja almayacaktım ama sürüden ayrı takılanı sevme içgüdüm ağır bastı. Ödül, acıma ya da insaf değil. Hayata geç kalmasın yeter ki. Kendim de başkalarının gözünde sürekli arıza çıkaran bir çirkin ördek yavrusu olduğum için iyi bilirim. Sevenim azdır. Ama o az çoktur. Aynayı kendime çevirince benim ne yetişmek, ne de geç kalmak gibi bir derdim var bugün. Tüm turun en amaçsız, en sakin sekansını yaşadım Koçkor'a kadar. Mezarlara hayranlıkla bakarak yola devam ettim. Günler sonra ilk kez asfalt gördüm. Koçkor'a ulaştım ve makarnanın yanında buz gibi bira ile karnımı doyurdum. Eğer bu tur bir oyun olsa ve kaydetmek istesem tam olarak burada kaydederdim.
I share my bikepacking tour in the 2019 summer. I had ridden around of Tien Shan mountains in Central Asia. If I compare the tour with my other tours, obviously I can say it was a peak for me mean nature. All stories about the tour on this page and the @guneye_giderken Instagram account. Enjoy!
